بسم الله الرحمن الرحیم
دوستان سلام !
چند روز پیش مطلبی با نام جشن شریف تو سایت گذاشتم ، من نظرم از این که این مطلب رو گذاشتم نه برپاکنندگان جشن بود ، نه منظورم محل برگذاری جشن بود (شریف) و نه اینکه کی کار کرد و کی نکرد و نه ...
خیلی از دوستان به ما لطف داشتن و نظرات محبت آمیزی گذاشتند ! (و البته عده ای هم نظراتی گذاشتند که اصلا ربطی به موضوع نداشت)
از همه ممنونم ولی لازم میدونم یک سری موارد رو یاد آور بشم :
۱. همون طور که بهتر از من میدونید تو کار های خیر اصلا مهم نیست که کی کار کرد ، کی نکرد ، چه کسی چرا اومد وچرا رفت ، فلانی کم کار کرد یا زیاد ، کار برای اون بود یا برای دیگری و ...
هر کس هر کاری بکنه انشالله اجرشو میبره و به من هیچ ربطی نداره که چرا فلانی اونجوری کار میکنه ! من نمی خوام بهش اجری بدم که حالا بخوام بگم اون ۱ ربع کار کرد یا ۱ هفته ، بلکه من فقط میتونم افراد رو تشویق به کار کنم و نه بیشتر .
۲. هدف از برگزاری جشن فقط یادآوری "غدیر" به مردم بود ، و نه اینکه بخوایم یه کاری بکنیم که با اون پز بدیم و بگیم ، من این کار رو کردم و . . .
۳. اینکه برنامه تو دانشگاه شریف بود ، فقط علتش این بود که یکی از بچه های دوره اونجا کار رو شروع کرده بود و گفته بود نیرو می خواد ، حالا چه از دانشگاهشون و چه از دوستانش .
و کسانی که برای کار رفتن هم انشالله قصدشون رضای خدا بوده و نه چیز دیگه .
۴. اینکه هرکس تو چه دانشگاهی درس می خونه ، نباید باعث بشه احساس کنه فرقی با دوستانش داره . اگه تو بهترین دانشگاه هم درس بخونه و اینو ندونه که از بقیه صرفا بخاطر اسم دانشگاه بالاتر نیست ، هیچ ارزشی نداره. ( این بهترین دانشگاه میتونه شریف باشه ، میتونه تهران باشه ، میتونه علم و صنعت باشه ، یا هر دانشگاهی که اسمشو نیاوردم . شاید ملاک های دانشگاه برتر بودن برای من با دیگری فرق بکنه . ) ما داریم درس میخونیم و البته باید به بهترین نحوش این کارو بکنیم تا بعداْ بتونیم خدمتی بکنیم و نه اینکه بگیم فارق التحصیل دانشگاه .... هستیم .
قصد من از گذاشتن این مطلب تو سایت فقط این بود که بگم :
بچه های دوره ۱۲ احسان ، تو چند سالی که تو مدرسه بودیم یاد گرفتیم که یه سری مسایل دینی برامون مهمه و برای ترویج اونا باید تلاش کنیم ، هرجا که میخوایم باشیم ، باشیم . اگه بتونیم با هم کار میکنیم و اگه هم نشد هرکس هر کاری که میتونه و در توانشه باید بکنه .
جشن شریف هم فقط یک مثال بود ، مثالی که نشون داد جمعی کار کردن، بیشتر کارهای مارو پیش میبره .
تو این جشن خیلی ها حضور داشتن ، مسلماْ بچه های شریف بیشترین حضور رو داشتن ، چون اونجا محیط رفت و آمدشونه . ولی غیر از اوناهم خیلی کمک کردن.
بازهم میگم ، هرجا بتونیم این کار رو بکنیم خوبه ، چه شریف ، چه تهران ، چه هرجای دیگه ، مهم اینه که هدفمون رو گم نکنیم.
امیدوارم بتونیم دور هم جمع بشیم و باهم کارهای خوبی بکنیم ، حالا شاید ۱ برنامه در یک جای عمومی و شایدم ۱ برنامه در چند جای مختلف شایدم کارهای دیگه ولی اینو بدونیم که نباید با کار هایی که میکنیم یا حرفایی که میزنیم باعث بشیم جمعمون بهم بریزه بلکه باید تلاش کنیم تا جمعمون روز به روز صمیمی تر بشه .
ببخشید سرتون رو درد آوردم ولی حس کردم بد نیست اینو ۱ بار بگم .
یاعلی