پايگاه مجازی دوره12 احسان

حضرت در اینجا میفرماید: "ناتوانترین مردم کسیه که از دوستیابی ناتوان باشه، و ناتوانتر از او هم کسیه که دوستشو از دست بده"

طبق آیه 10 سوره حجرات(انما المومنون اخوه) منظور از "اخوان" در این حکمت برادرای دینی یا دوستان راستینه. حقیقت هم همینه، خودتون مستحضرید، دوست خوب جز برادری و ادای حق اخوت و دلسوزی کاری نمیکنه.با دوست خوب میتونیم یک شبه، ره صد ساله بپیماییم.چرا؟چونکه آدم الگو میگیره ازش، علمای علم روانشناسی میگن، آدم سعی میکنه خودشو به کسی که علاقه داره شبیه کنه. همینطور دوست بد میتونه دستاوردهای صد ساله انسان رو یک شبه بر باد بده.لذا گفته شده: دوست مثه وصله ایه برای پیرهن، نگاه کن ببین پیرهنتو با چی وصله میکنی.

اینجا امام میفرماید: "اکتساب" و این به معنی دوست شدن نیست، به معنی بدست آوردن دوسته، یعنی اینکه دوست خوب همینجوری نمیاد، باید دنبالش بگردی و باهاش ارتباط برقرار کنی و حضرت میفرماید: باید حفظش کنی.امام صادق میفرماید:برای هر چیزی یه زینتی وجود داره و زینت مرد، دوستان صمیمی اویند.

اما باید توجه داشت صرف یافتن دوست بدرد نمیخوره، باید یه ارتباط دو سویه وجود داشته باشه.یافتن دوست خوب به هر حال با زحمت همراهه، و از دست دادنش خیلی راحت و آسونه.ولی فواید داشتن دوست خوب و صمیمی بسیار زیاده.

مرحوم فیض کاشانی میگه: دو تا دوست بودند، یکیشون یه روز به اون یکی گفت: "من گرفتار هوای نفس شدم و تو میتونی دوستیتو با من بهم بزنی" اون یکی دوست گفت: "من دوستیمو با تو بخاطر این مرض روحی بهم نمیزنم اما روزه میگیرم تا خدا مشکل تورو برطرف کنه" میگن بعد از چهل روز که این آقا روزه گرفت و لاغر و نحیف شده بود دوستش اومد سراغش و گفت: "خداوند بخاطر تو این مرض رو از من دفع کرد و من رو نجات داد"

مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق                  گرت مدام میسر شود زهی توفیق