ببخشید که خیلی از وقتی که گفته بودم ادامه مطلبو می نویسم گذشت.اگر امشب هم مادرم مجبورم نمی کرد که خونه بمونم بعید بود به این زودی کار تموم شه.

... یک مادر است!بله کسدی یک رقاصه در بدترین جای ممکن یک مادر است و حالا احساس می کنه که بچه اش به سنی رسیده که او نمی تونه به شغلش ادادمه بده و این شهرت بدش روی بچه اش اثر بدی دارد برای همین می خواهد با تغییر شغل و محل زندگیش ،شروع دوباره ای داشته باشه.یکی دیگر از علت های دوری او از رم هم این علاقه به بریدن از گذشته است.

دختر رم هم یک آدم همیشه تنها بوده که هیچ وقت وجود پدر رو احساس نکرده و حالا که پس از سال ها پدرش برای عذر خواهی برگشته نمی تونه خاطرات گذشته رو از یاد ببره و فکر می کنه پدرش حالا که پیر شده و احتیاج به مراقبت داره برگشته تا دوباره زندگیشو بهم بزنه.رم هم که در ارتباط اجتماعی خیلی ضعیفه یک بار با کمک کسدی کمی روابط رو بهتر می کنه ولی با یک بدقولی دوباره شانس بخشیده شدن رو از دست می ده.

آرنوفسکی در سکانس پایانی عالی کار کرده.این سکانس حول مبارزه رم با آیت الله است که با بحث رم و کسدی قبل از شروع مسابقه شروع میشه.در این بحث کسدی نمی تواند رم رو از مسابقه دادن منصرف کنه و رم به رینگ میره.رم ابتدا با مردم درد و دل می کند و میگه پیر شده ولی به خاطر مردم هر کاری میکنه.در انتها هم مبارزه پایانی رو شاهد هستیم.

یکی از نکات فیلم این است که به جای کلمه "مبارزه" کلمه "نمایش" به کار می رود و فیلم نشان می دهد که این مسابقات خشن از پیش هماهنگ شده است تا کسی آسیب نبیند.نمایش اخر رم با آیت الله است که به عنوان گرم کن از عبا و عمامه عربی استفاده می کند و لباسش هم پرچم ایران است و همیشه در مبارزه یک پرچم ایران را حمل می کند که در صورت نیاز به عنوان سلاح هم کار برد دارد.این تضاد وقتی مشخص تر می شود که مردم برای تشویق رم فریاد می زنند:امریکا!

به نظر می آید نمایش آخر کاملا بار نمادین و سیاسی داشته باشه.که هم از حرف های رم و هم از لباس و نام رقیبش مشخص می شود.کارگردان می خواهد بگوید که جنگ ظاهری ایران و امریکا فقط نمایشی است برای سرگرمی جامعه جهانی.تیتر مطلب هم از دیالوگ هایی است که موقع هماهنگی قبل از مسابقه گفته می شود.رم می خواهد حریفش رو متوجه قلب آسیب دیده اش بکنه که با این جمله رو به رو میشه:من که ضد ضربه ام تو هم به صورتت نباید زد.تفسیر من این است که ایران در ظاهر زیبای امریکا نباید مشکلی به وجود بیاره و امریکا هم نباید مانع قدرت نمایی خشن ایران بشود.

صحنه پایانی فیلم هم به نظرم فوق العاده شده !آیت الله به صورت نمایشی روی خاک افتاده و رم که حتی توان راه رفتن ندارد با تشویق مردم به زحمت خودشو با بالای طناب های رینگ می رسونه تا فن مخصوصش یعنی"رم جم"رو انجام بده.آخرین چیزی هم که ما می بینیم نمای بسته رم است که به صورت ایلوموشن از روی طناب ها به پرواز در میآید و از کادر خارج میشه تا کارگردان پیش بینی هم برای آینده ایران و امریکا انجام نداده باشد.

در کل فیلم ارزش دیدن رو داره هر چند بهترین فیلم این چند وقت نیست.